Wie ben ik
Ik ben nog niet geboren. Mijn voeten hebben de aarde nog niet aangeraakt, mijn stem is nog stil. Toch leef ik al in de ruimte die jullie maken, of nemen. In de keuzes die nu worden vastgelegd, wordt mijn leven vormgegeven. Ik besta in potentie – in jullie plannen, in jullie waarden, in wat je nalaat of beschermt. Ik ben het leven dat komt. En ik hoop dat er straks nog leven ís, waarin ik thuiskan komen.
Mijn rol in het ecosysteem
Ik ben natuur in wording. Geen toeschouwer, maar toekomstig deelnemer. Mijn lijf zal ademen wat de bossen filteren, drinken wat de beken voeren, groeien op wat de bodem draagt. Ik hoor straks bij alles wat nu nog onzichtbaar voor me is: de wortels van een boom, het lied van een vogel, de schaduw van een ree. Als het er nog is.
Mijn waarde voor de mens van vandaag
Ik ben het kind van morgen. Jullie erfgenaam. Wat jullie nu beschermen, bepaalt of ik in gezondheid kan leven. Of ik nog kan verdwalen in stilte. Of ik leer luisteren naar vogels, of alleen naar verkeer. Wat vandaag duurzaam wordt genoemd, is straks mijn dagelijks leven. Of mijn verlies. Ik ben niet alleen toekomst, ik ben verantwoordelijkheid.
Wat mij bedreigt
Ik heb geen adres. Geen juridische status. Geen aandeel in deze besluiten. Maar wat verloren gaat, verlies ik. Als jullie oefenen voor oorlog op plekken waar het leven zich verschuilt, verlies ik het vermogen tot verwondering. Als drones de stilte doorbreken en licht de nacht verstrooit, raakt mijn wereld haar evenwicht kwijt nog vóór ik geboren ben. Want een wereld zonder rust, zonder verbondenheid, is geen wereld waarin ik kan wortelen.
Wat vergeten is
Wat mij draagt is stil. En wat mij bedreigt is luid. Het beleid ziet mij niet, omdat ik nog geen stem heb. Maar ik zal leven met de gevolgen, zonder iets te hebben kunnen zeggen. En als alles kortademig is – beleid, besluit, begroting – wie ademt er dan nog namens mij? Niet uit idealisme, maar uit zorg. Niet omdat ik nú besta, maar omdat ik straks moet leven.
Wat ik vraag
Ik vraag niet om bescherming uit medelijden. Maar uit voorzorg. Laat mij groeien in een wereld die klopt. Waar stilte nog bestaat. Waar vlinders niet enkel voorkomen in boeken. Weeg mijn toekomst mee. Niet symbolisch, maar werkelijk. Laat geen rupsband mijn wortels vertrappen, geen sonisch geweld mijn zintuigen vervormen nog voor ze ontwaken. Bewaar wat ik nog niet heb gekend.
Mijn stem
Ik kan nog niets zeggen. Maar jullie kunnen wel besluiten nemen die mijn stem eren. Niet vanuit angst, maar vanuit liefde. Niet om te redden wat verdwijnt, maar om te behouden wat leeft. Zodat als ik kom, ik dankbaar ben. Omdat jullie luisterden. Naar mij. Nog voor ik iets kon zeggen.
Bronnen
Internationaal en Europees recht
- Artikel 191 VWEU – Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie: Verankert het voorzorgsbeginsel en beginsel van preventief handelen. Gericht op bescherming van het milieu als systeem waarvan de mens deel uitmaakt.
- Artikel 37 EU-Handvest van de Grondrechten: Milieubescherming moet worden geïntegreerd in al het beleid van de Unie. Onderstreept het systeemdenken achter de homo ecologicus.
- Artikel 3 en 29 VN-Kinderrechtenverdrag: Verplicht staten het belang van het kind voorop te stellen, inclusief het recht op een gezonde leefomgeving voor toekomstige generaties.
- VN-resolutie A/RES/76/300 (2022): Erkent het recht op een gezonde leefomgeving als universeel mensenrecht.
- VN Wereldmilieucharter (IUCN 2023 – concept): Pleit voor erkenning van de natuur als rechtssubject; benadrukt verantwoordelijkheid van mensen als onderdeel van ecosystemen.
Jurisprudentie
- HvJ EU, zaak C-127/02 (‘Waddenzee-arrest’): Ecologische belangen moeten voorrang krijgen boven economische belangen bij twijfel. Legt de lat hoog voor Passende Beoordeling.
- Colombia’s Constitutionele Hof (Atrato-rivier, 2016): Rivier kreeg rechtspersoonlijkheid; bescherming van ecosystemen als plicht richting toekomstige generaties.
Nationale wetgeving (Nederland)
- Wet natuurbescherming (Wnb), art. 1.10 en 3.1–3.5: Legt zorgplicht vast voor natuurbehoud, ook buiten N2000-gebieden. Mens als hoeder.
- Algemene wet bestuursrecht, art. 3:15: Staat open voor zienswijzen door ‘eenieder’ – inclusief namens toekomstige generaties of niet-menselijk leven.
Soft law en ethisch kader
- Earth Charter (2000): ‘De mens maakt deel uit van een groter geheel van leven…’ onderstreept systeemverantwoordelijkheid.
- Doughnut Economics (Kate Raworth, 2017): Beleid binnen ecologische grenzen, erkend in internationaal duurzaamheidsbeleid.